Gebouw SDM/Veemgebouw

De eerste foto is van het Veemgebouw in 2013. Het is in de oorlog gebouwd en mocht van de Duitse bezetter geen productieruimte bevatten. Dat kon alleen worden gewaarborgd als de verdiepingshoogte zo laag mogelijk werd gehouden: 2,20 meter. De architectuur is geïnspireerd op de ideeën van de Duitse expressionist E. Mendelsohn, die het standpunt uitdroeg dat een gebouw niet alleen goed diende te functioneren, maar ook het idee moest oproepen van een vrij gevormde sculptuur, geïnspireerd op de organische groei van de natuur. En daar hoorden afgeronde hoeken bij. Het gebouw bestaat uit drie, bij brand afsluitbare, delen en dat is in de gevels op een prachtige manier tot uitdrukking gebracht door de witte insnoeringen.

Door het Engelse architectenbureau Caruso St. John is een verbouwingsplan gemaakt: een foodmarket op de begane grond, daarboven een parkeergarage en bovenin een restaurant. Ook zouden er op het dak nog nieuwbouwwoningen worden toegevoegd, maar deze laatste twee onderdelen van het plan zijn in eerste instantie niet in uitvoering genomen.

De begane grond ligt verhoogd. Het bordes was ooit niets minder dan een laadperron. De treinrails liep voor het gebouw langs, zodat de wagons direct vanuit het Veemgebouw konden worden geladen. De ooit gesloten gevel is nu veel transparanter en toont de foodmarket aan de binnenzijde. Naarmate er steeds meer woningen op Strijp S worden gerealiseerd neemt het draagvlak voor de winkels wel toe, maar desondanks blijkt niet elke uitbater te kunnen overleven. Het is een leuk concept, dat zeker bestaansrecht verdient op deze plek. Helaas blijkt nu na enkele jaren dat het concept toch aanpassing behoeft.

Na de eerste fase van de herontwikkeling van het Veemgebouw, waarbij de begane grond werd ingezet als De Vershal en enkele lagen daarboven als parkeergarage, is na jaren stilstand in 2022 eindelijk de gevelrenovatie opgeleverd en zijn de plannen voor de opbouw op het dak werkelijkheid geworden.

De oorspronkelijke opbouw, waar ooit de gym was voor Philipsmedewerkers en de zaal waar de vele buitenlandse gasten van het bedrijf ontvangen werden en nieuwe producten werden getoond, is gerenoveerd en krijgt een commerciële functie. Later volgt nog een torentje ter vervanging van de oorspronkelijke houten zendtoren voor experimentele televisie uit de beginjaren.

Daarnaast zijn er 39 woningen gerealiseerd rond een besloten binnenhof. Hoewel het ontwerp van Caruso St John alweer dateert uit 2011, toont het nu zijn tijdloze kwaliteit. De architectuur, hoewel op zichzelf qua compositie ontegenzeggelijk eigentijds, sluit door zijn ronde vormen prachtig en subtiel aan bij het oude gebouw. De baksteen oogt bedrieglijk gewoontjes, maar harmonieert mooi met het oude metselwerk. Verbanden en sierranden zorgen voor nuance. Hier wordt duidelijk niet naar een contrast gezocht.

De woningen worden bereikt via een entreehal op de begane grond waar de sfeer van vroeger nog voelbaar is. Boven wordt de binnenhof bereikt via de gele toegangsdeuren. En na de gele toegangspoort opent zich de binnenhof, waarvan de inrichting is ontworpen door Buro Lubbers.

Naast het oude Philipsgeel verschijnt hier ook het -blauw als echo van het verleden. Het metselwerk is hier van een witte engobeerde baksteen die een hele zachte uitstraling heeft en de sfeer bijna mediterraan maakt. De voordeuren zijn paarsgewijs gegroepeerd. De ene is voor een kleine studio beneden, de andere voor een grotere maisonnette daarboven. Het zijn allemaal huurwoningen in het middensegment.