In de ban van de tuin

In de ban van de tuin zorgstudio's voor verstandelijk gehandicapten

Zideris heeft als motto ‘eigenzinnige zorg’. Naast leefbaarheid, toegankelijkheid en duurzaamheid, was eigenzinnigheid dan ook een van de peilers voor het project aan de Bantuinweg. Hoewel in de uitvraag gesproken werd over sloop van de voormalige bibliotheek, bleek het ontwerp uit 1978 van architect P. Berger de moeite waarde om te bestuderen. Ontworpen als een overdekte markt, paste de structuur van vloeren en kolommen uitstekend bij het programma waarbij naast individueel wonen ook verbinden en ontmoeten centraal stond. De maten van het ontwerp zijn gebaseerd op die originele constructie en de footprint van de voormalige bibliotheek. Met hergebruik van de bestaande constructie als basis werd de opdracht verworven. Helaas zette de constructeur bij nader onderzoek te veel vraagtekens bij de kwaliteit van de bestaande betonstructuur. Daarom werd in de uitwerking is besloten alsnog uit te gaan van nieuwbouw.

​

De positie aan de rand van vesting Rhenen vereist een heel zorgvuldige inpassing. Metselwerk gebouwen met wisselende daken bepalen het beeld van de binnenstad en waren uitgangspunt voor de massa-opbouw van de Bantuin. Door de hoogteverschillen in Rhenen zijn de daken al van veraf zichtbaar zijn. Ze zijn afwisselend belegd met sedum voor waterretentie en zonnepanelen voor energieopwekking. Daarnaast speelde individualiteit een rol. Het kunnen aangeven van een eigen herkenbare woonplek in het groter geheel speelt zowel in het exterieur (de korrelgrootte van het tweekleurige metselwerk) als in het interieur (kleur en verbijzondering van de een eigen entrees van de studio’s).

​

Op de begane grond zorgt de tuin voor de verbinding. De bestaande, grote bomen hebben absoluut een belangrijke waarde voor de plek. Het gebouw is daartussen opgetrokken. Op de verdiepingen hebben de bewoners eigen balkons. Een verbindend metselwerk lint met gezamenlijke buitenruimtes op de eerste verdieping omarmt het complex aan de doorgaande Nieuw Veenendaalseweg.

​

In het hart van het gebouw, tussen alle studio’s in, liggen de gezamenlijke ruimtes. Die zijn zo veel mogelijk transparant gehouden. Zo ontstaan lichte, ruimtelijke huiskamers voor de groep en wordt toezicht geboden in een wereld die zich vaak kenmerkt door gesloten, donkere gangen. Met een lichtschacht vanaf het dak wordt op de eerste en tweede verdieping nog extra daglicht binnen gebracht. Daarnaast zijn de binnenwanden afgerond. Het maakt de routing zacht en ook cliënten met gezichtsbeperking kunnen letterlijk met de vingertoppen langs de wanden strijken terwijl ze hun weg zoeken.