Muziekgebouw aan ‘t IJ

De IJsbreker was een wereldberoemd theater op het gebied van experimentele jazz. Het gebouw was echter oud en vervallen. Hetzelfde gold voor een aantal andere muziekgebouwen die voor experimentele muziek waren ontworpen. De gemeente Amsterdam besloot daarom een nieuw muziektheater te bouwen op een bouwplaats langs het IJ. Het doosachtige gebouw, ontworpen door het Deense architectenbureau 3XN, bestaat uit een grote zaal voor algemene moderne muziek, een gelaagde foyer met uitzicht op het IJ en een kleine zaal voor experimentele jazz, het Bimhuis. Constructief ontwerp De combinatie van de verschillende hallen maakt het ontwerp van het gebouw en de constructie complex. Ze moeten namelijk als zelfstandig opererende eenheden kunnen functioneren. Dit betekende onder andere dat de dragende constructies voor de twee hallen en de rest van het gebouw volledig gescheiden moesten zijn. De moeilijke locatie vereiste bovendien een strikte scheiding tussen binnen en buiten. De reden hiervoor is dat het gebouw zich bevindt tussen een belangrijke verkeersader, de cruiseterminal en het treinspoor – met alle lawaai van dien. Dit geluid moest praktisch onhoorbaar zijn in het gebouw. De kwaliteit van de akoestiek in de zaal moest inderdaad zodanig zijn dat deze als opnamestudio kon functioneren. Om dit te bereiken is een box-in-a-box structuur ontworpen. De omdoos is gemaakt van beton. Deze massa remt het luchtgeluid. Om contactgeluid ook buiten te houden, werd een volledig ontkoppelde binnendoos in de buitendoos geplaatst. De zwevende vloer wordt geplaatst op akoestische trillingsdempers. Bovendien is de hoogte van het plafond verstelbaar. De ontkoppeling van de binnen- en buitendoos gaat verder tot aan de fundering. Hiervoor zijn dilataties in de vloer verwerkt. Het dak van de concertzaal wordt gedragen door stalen spanten waarop kanaalplaatvloeren zijn geplaatst, die door hun massa zorgen voor voldoende geluidsisolatie. Spanten worden gebruikt om de openbare ruimte te overspannen. Op deze spanten zijn echter stalen platen geplaatst, omdat deze ruimte niet onderhevig is aan geluidsisolerende eisen. Het voordeel van de spanten is dat het gemakkelijk was om de kanaalplaten er doorheen te steken. Ook de luifel die aan de voorzijde maar liefst 19 meter naar buiten uitsteekt en 24 meter boven het maaiveld zweeft, wordt ondersteund door stalen spanten. Deze spanten moesten op de hoeken worden omgevormd tot balkenroosters, omdat de luifel hier aan twee zijden naar buiten uitsteekt.