Wall House #2

Wall House is rijk aan vormen, kleuren, interessante details, symbolen en betekenissen. Het is een schoolvoorbeeld van de architectuur van de jaren tachtig en negentig, toen Groningen een sleutelrol speelde in de presentatie van internationale postmoderne architectuur. Het uitbundige privéhuis werd ontworpen door architect John Quentin Hejduk (New York 1929-2000 New York).

Gebouwd in het zuidelijkste deel van de nieuwe wijk Hoornse Meer, met uitzicht over het Paterwoldsemeer, onderscheidt het Wall House II zich door zijn uitzonderlijke uitstraling. Zoals voltooid, het gebouw is een structuur van gewapend beton voor de muur en kolommen, met een stalen omlijste gang, houten stud muren, en een stucwerk buitenkant. Georganiseerd rond een centrale as van horizontaal en verticaal vlak, de drie-dimensionaliteit maakt het mogelijk voor het ervaren van de ruimtes. Bij deze verbinding, een twee-dimensionale vlak verbreekt, maar op hetzelfde moment groepen van de functionele ruimtes die afzonderlijk van elkaar verschijnen, terwijl de nadruk op de poëtische aard van de woning. Het gebruik van lichte kleuren bevordert visueel onderscheid tussen volumes, die toegankelijk zijn door middel van een wenteltrap die aan de achterkant van de muur zit. Door de ruimte te verdelen, lijkt de muur vrijstaand te zijn door het zorgvuldige ontwerp van Hejduk, omdat deze wordt ondersteund met een glazen verbinding met de volumes.

Het invoeren van het huis, een trap leidt naar de studie, keuken en eetkamer, alle biomorfisch gevormde ruimtes met veel karakter. De eerste verdieping bevat een slaapkamer, en de bovenste verdieping houdt de woonkamer. Elk volume lijkt te zijn uitkragend,maar in werkelijkheid worden de zwevende massa's ondersteund door een raster van kolommen. Dit draagt bij aan het dramatische ontwerp van Wall house II, als de grote muur symbolisch wordt, niet structureel.

Het Wall House idee was een natuurlijke voortzetting van de eerdere huisvesting serie door Hejduk, waarin hij geaccentueerd de noodzaak van de muur om op te treden als een vrijstaande tableau en benadrukte de symbolische betekenis van de muur in het menselijk leven als een toke van de huidige en neutrale staat.

"Het leven heeft te maken met muren; We gaan voortdurend in en uit, heen en weer, en door hen heen. Een muur is de snelste, de dunste, het element dat we altijd overtreden... De muur verhoogt het gevoel vanpassage, en door dezelfde token, zijn dunheid verhoogt het gevoel van slechts een kortstondige toestand ... wat ik het moment van het 'heden' noem.

Hejduk onderstreepte hoe het tijdselement tot stilstand wordt gebracht in de vluchtige maar uiterst emotionele ervaring van 'iets doorkomen'. De muur belichaamt de neutraliserende toestand tussen andere ervaringen van tijd: verleden en toekomst, die worden belichaamd in een specifiek programma en materialisatie aan de achterzijde en de voorkant van de muur respectievelijk. Het verleden is vastgesteld in de utiliteitskern en collectieve ruimtes met badkamer, scullery, trap en verhoogde gang met gesloten en geometrische vormen. De toekomst komt overeen met het alledaagse woonprogramma dat verticaal is onderverdeeld in aparte kamers voor slapen, eten en leven, ontworpen als biomorfe volumes. Het verschil wordt verder benadrukt door het kleurenschema: kleuren aan de achterzijde zijn meer ingetogen dan die aan de voorkant.

Het feit dat het huis moet worden geschilderd kleuren heeft voornamelijk betrekking op hejduk's ervaring in Le Corbusier's La Roche House in Parijs, waar hij enkele dagen vorig jaar het installeren van een tentoonstelling van zijn eigen werk. "Na die ervaring," zegt hij, "zou ik nooit meer een wit of primair gekleurd huis kunnen doen." In het huis van La Roche, de kleuren "waren nauwelijks duidelijk op het eerste, maar nadat je er een tijdje zag je niet alleen dat ze voortdurend veranderd, maar dat ze delicaat en gedempt, en ook verzadigd op hetzelfde moment."

Van een afstand, de Wall House ziet eruit als een stilleven getipt op zijn kant, een tableau d'architecture waarop verschillende driedimensionale volumes zijn gerangschikt. Hoewel een vluchtige blik op de tekeningen een duidelijke verwijzing naar de woordenschat van Le Corbusier laat zien, vooral in de bouwtechnieken en in de vrije wanden en banden van ramen, is het misschien nauwkeuriger om de diepere invloeden binnen de bredere kijk op de kubistische beweging zelf te zoeken. Het huis is in wezen een stuk kubistische beeldhouwkunst. Elk element staat los van elk ander element; elk wordt blootgesteld, geanalyseerd en verduidelijkt in en van zichzelf. Terwijl deze expositie gedurende de hele structuur blijft, blijft de integriteit van de algehele compositie intact.