Witte Dame

Het robuuste en volledig betonnen gebouw draagt dezelfde handtekeningen als de Hoge Rug en het Klokgebouw op Strijp S en dat geeft blijk van het streven van Philips in die tijd om een zekere bedrijfsarchitectuur te realiseren.

De transitie van het gebouw vormt in feite het startpunt tot een veel groter herbestemmingsvraagstuk vanaf het moment dat Philips besloot een zeer groot aantal gebouwen en zelfs hele, tot dan toe voor het publiek gesloten complexen in Eindhoven, af te stoten en de directie zelfs naar Amsterdam te verplaatsen.

De transformatie van het gebouw is ontworpen binnen de formule van het uitwisselen en samengaan van kunst, kennis en technologie en is daarmee een afspiegeling van de jongste geschiedenis van Eindhoven. Dit concept van synergie heeft echter blijkbaar wel een houdbaarheidsdatum nu creatieve functies als Philips Design, Kunstuitleen Krabbendans en kunstencentrum MU het gebouw hebben verlaten en meer en meer gewone commerciële en dienstverlenende functies zich hier vestigen.

De meest in het oog springende verandering aan het gebouw is het 'middenmotief'. In de oksel van het gebouw is een onderdoorgang gemaakt naar het achterliggende Lichtplein als startpunt van een wandelroute naar het Philipsstadion, die overigens nog altijd niet is gerealiseerd. Achter de oorspronkelijke betonnen gevel onthult zich op deze plek een complexe ruimtelijkheid, een gelaagdheid van publieke vloerniveaus. Het deels open en publieke karakter van het middenmotief heeft de functie van doorgangsgebied. Iedere laag geeft toegang tot een of meer programma's die als horizontale lagen zijn gestapeld.

Ontwerp: Philips Technische Bedrijven(J.R. Bouten) i.s.m. Dirk Roosenburg, herbestemming DirrixvanWylick architecten

Herbestemming Winnaar van de Dirk Roosenburgprijs 1999