Woonhuis Klaaswaal

Wie het twintig jaar geleden had over transformatie, zal vaak glazig zijn aangekeken. Toch is dat precies wat Mart Ros voor ogen had toen hij de het onderkomen van een mechanisatiebedrijf en koelcellen in Klaaswaal zag. “Ik zocht naar ruimte en wilde een bestaand gebouw een tweede leven gunnen toen ik kennismaakte met dit pand in Klaaswaal”, zegt de architect.

Het woonhuis van architect Mart Ros won in 1997 de eerste Reynaers Projectprijs. Maar wie denkt een gedateerd gebouw te zien, wordt verrast. “Wat bijzonder is, is dat de woning als het ware in een bestaande landbouwschuur is geplaatst”, vertelt Marco van ’t Hof van gevelbouwer Van ’t Hof Aluminium. “De ruimte tussen de woning en de buitengevel wordt gebruikt voor exposities, terwijl de bewoners aan de andere kant uitkijken over de polder en boomgaarden.” Mart Ros versterkte de robuuste vorm en tijdloze uitstraling van de schuur door te kiezen voor geveldelen van aluminium en staal én door veel licht toe te voegen. “Door de grote ruiten en inpandige balkons is er altijd contact met de omgeving”, zegt hij.

Daarnaast is de het woonhuis door de visie van Ros helemaal een project van deze tijd is. Want niet alleen wist hij een schuur te transformeren tot een luxe woonhuis , ook aan het hergebruik van materialen besteedde de architect aandacht. Daardoor is het circulair avant la lettre. “De stalen kozijnen net onder het dak konden we behouden”, legt hij uit. “Terwijl we - om de authentieke uitstraling te behouden - voor de nieuwe geveldelen kozen voor aluminium vliesgevels met in de plint schuifpuien. Daarbij zochten we de grenzen van de technische mogelijkheden op. Op deze windbelaste locatie wilden we namelijk de profielen zo slank mogelijk houden.”

“Aan de vlakverdeling van het glas zie echter hoe de gevel zich de afgelopen decennia heeft ontwikkeld”, vult Van ’t Hof aan. “De ramen zouden nu waarschijnlijk veel groter zijn. Doordat glasdragers zijn doorontwikkeld zijn ze enorm verbeterd. Hoekstukken en dragers zijn veel sterker, waardoor het tegenwoordig mogelijk is om ruiten met een gewicht van 400 kilo te plaatsen.” Als die technische mogelijkheden er 20 jaar geleden waren, had Ros daar waarschijnlijk voor gekozen, zegt hij. “Maar ik sta nog steeds achter dit ontwerp. Het enige dat is aangepast zijn de inpandige loggia’s. We merkten dat we steeds meer op tuinniveau leefden. Daarom zijn de ramen ter hoogte van de loggia’s nu in lijn met de gevel geplaatst.”